Κάτι που απλά θέλησα να μοιραστώ, η συνέχεια

Πάει καιρός από την πρώτη δημοσιεύση σχετικά με το πρόβλημα της σπονδυλικής μου στύλης και της απόφασής μου να ζητήσω βοήθεια από ένα νέο -για εμένα- είδος θεραπείας, την χειροπρακτική.

Έχουν περάσει κοντά δύο χρόνια από την πρώτη μου επίσκεψη σε χειροπράκτη. Δύο χρόνια γεμάτα με πολλές νέες ανακαλύψεις, νέες εμπειρίες μία ολοκαίνουρια ζωή. Οι επισκέψεις μου αυτές μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά ότι στέφθησαν με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Είναι φορές που ένα "ευχαριστώ" από καρδιάς, δεν είναι αρκετό. Που τα λόγια όσο όμορφα και δουλεμένα κι αν είναι δεν μπορούν ούτε να αγγίξουν όσα θες πραγματικά να πεις . Και σίγουρα στην δική μου περίπτωση όσα ευχαριστώ κι αν πω στην ζωή μου δεν θα είναι αρκετά. Οπότε, μπορεί εύκολα να υποθέσει κανείς πως πρόκειται να ακολουθήσει ένας παιάνας για την χειροπρακτική.

Τί είναι η χειροπρακτική;

Η χειροπρακτική είναι μία συμπληρωματική θεραπεία (και όχι εναλλακτική) που έχει να κάνει με την θεραπεία και την πρόληψη των μυοσκελετικών παθήσεων, κυρίως της σπονδυλικής στύλης.

Τί είναι για εμένα η χειροπρακτική;

Η απάντηση στις πιο κρυφές και ειλικρινείς μου προσευχές.

Τί αποκόμισα από τις μέχρι τώρα επισκέψεις μου σε χειροπράκτη;

Μία σχεδόν φυσιολογική ζωή. Σίγουρα όταν κάποιος με γνωρίσει καλά, καταλαβαίνει πως είμαι ένας δραστήριος άνθρωπος, πάντοτε ήμουν, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Από παιδί μου άρεσαν οι μεγάλες πεζοπορείες, η πολύωρη κολύμβηση και διάφορα άλλες δραστηριότητες. Πάντα χαιρόμουν για την αντοχή μου, που πίστευα πως ήταν μεγάλη όμως όλα όσα ακολούθησαν με έκαναν να αναθεωρήσω.

Όπως έγραψα και στο προηγούμενο κείμενο, μου πήρε αρκετούς μήνες για να αποφασίσω να κάνω την πρώτη μου επίσκεψη για θεραπεία. Συνήθως κριτίκαρα ό,τι είχε να κάνει με την θεραπεία μου. Ίσως επειδή είχα δοκιμάσει -χωρίς επιτυχία- σχεδόν τα πάντα. Πήγα λοιπόν στο πρώτο μου ραντέβου, μη γνωρίζοντας αν αυτή η διαδικασία μπορεί να με βοηθήσει. Δεν ήθελα να ξέρω πως δεν προσπάθησα, ακόμη κι αν η αποτυχία ήταν σχεδόν βέβαιη για εμένα. Όμως είχα πολλές καλά κρυμμένες ελπίδες. Όταν πήγα, δεν είχα ίχνος σκεπτικισμού πράγμα παράξενο για εμένα γιατί η αμφιβολία είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου. Είχα όμως πολλά αποθέματα φόβου και δεν το έκρυψα. Δεν είχα ιδέα τι είναι η χειροπρακτική. Είχα διαβάσει το ενημερωτικό φυλλάδιο και ό,τι βρήκα στο διαδίκτυο, θεωριτικά μπορούσα να κατανοήσω μερικά πράγματα αλλά απ ό,τι διαπίστωσα ό,τι είχα διαβάσει δεν ήταν τίποτα. Η θεωρία διαφέρει πολύ από την πράξη.

Από την πρώτη κιόλας συνεδρία ένιωσα καλύτερα. Συνειδητοποίησα ότι οι ορθοπεδικοί που είχα επισκεφτεί είτε δεν ήξεραν πως να με διαχειριστούν είτε δεν ενδιαφέρθηκαν να με βοηθήσουν πραγματικά. Το είπα και δεν διστάζω να το ξαναπώ, αν οι ορθοπεδικοί που επισκέφτηκα εκτός από τα χρήματά μου ήθελαν και το καλό μου, θα με είχαν στείλει σε χειροπράκτη από το τα 13 μου.

Είπα πιο πάνω πως πίστευα πως είχα μεγάλη αντοχή.. η αλήθεια είναι πως πίστευα πως ήμουν υγιής. Αλλά όταν ανακάλυψα πως είναι να είσαι υγιής, ήθελα να πετάξω απ την χαρά μου. Αρχικά, με την καλυτέρευση της πλάτης μου, υπήρχαν τα εξής πλεονεκτήματα: καλύτερη αναπνοή, σταμάτησα να έχω υπέρταση, να πονάω με το περπάτημα, να πιάνομαι όταν ξαπλώνω στο κρεβάτι και να νιώθω άσχημα όταν κάποιος μου μιλάει για την πλάτη μου ή λέει τη μαγική λέξη καμπούρα. Η διαφορά στην αναπνοή μου έγινε αισθητή από την τρίτη μόλις συνεδρία. Επί σειρά ετών είχα δύσπνοια. Δεν την συνέδεσα με την κύφωση, δεν πίστευα ότι είχε κάποια σχέση. Είχα αντοχές στην άσκηση όμως λαχάνιαζα εύκολα και αυτό με ενοχλούσε ιδιαίτερα. Επίσης όταν ερχόμουν σε επαφή με έντονες οσμές δεν μπορούσα να ανασάνω. Όταν έχεις κύφωση, το σώμα γέρνει προς τα εμπρός και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πιέζοντα κάποια όργανα όπως η καρδιά και οι πνεύμονες. Με την εξέληξη των θεραπειών η κύφωσή μου άρχισε να μικραίνει και η δύσπνοια εξαφανίστηκε. Η χαρά που ένιωσα όταν ήρθα σε επαφή με χημικά που κάποτε μου έφερναν δύσπνοια και είδα ότι δεν με ενόχλησαν, δεν περιγράφεται. Η αυτοπεποίθησή μου ανέβηκε σημαντικά ακόμη και η διάθεσή μου άλλαξε.

Κάθε άνθρωπος που αντιμετωπίζει ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας, σιγά σιγά γίνεται κακότροπος. Λίγο οι ενοχλήσεις, οι πόνοι, οι ματιές των άλλων σε κάνουν να κλείνεσαι στον εαυτό σου και να λες ένα μεγάλο "ωχ" όταν κάποιος αναφέρεται στο πρόβλημα που έχεις. Και όπως είναι προφανές χάρηκα ιδιαίτερα όταν άφησα όλα αυτά πίσω μου.

Αυτά είναι μερικά από τα ανεκτίμητα δώρα που δέκτηκα από την χειροπρακτική.

Προσωπικά, δεν θεωρώ την χειροπρακτική ως θεραπεία, αλλά ως ευλογία. Δεν γνωρίζω αν θα έλεγα τα ίδια αν είχα κάποιον άλλο θεραπευτή, όμως ο χειροπράκτης μου, στάθηκε δίπλα μου από την πρώτη στιγμή και αυτό δεν μπορώ να μην το αναγνωρίσω. Δεν γνωρίζω πως εφαρμόζεται γενικότερα η χειροπρακτική στην χώρα μας ή στο εξωτερικό, και η αλήθεια είναι πως δεν με πολυαπασχολεί αυτή τη στιγμή. Είμαι πολύ παραπάνω από ικανοποιημένη από τον τρόπο που βιώνω την χειροπρακτική. Είπα πως όταν πήγα στο πρώτο μου ραντεβού φοβόμουν... η αλήθεια όμως είναι πως κυριολεκτικά έτρεμα στον δρόμο από το σπίτι μου μέχρι το κέντρο θεραπείας. Όμως πολύ γρήγορα άρχισα να χαλαρώνω (όχι τελείως, όμως σημαντικά) και σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι ο χειροπράκτης μου, ανέλυε κάθε τι που που συνέβαινε στο σώμα μου, κάθε τι που σκόπευε να κάνει και που έκανε εκείνη τη στιγμή, απαντώντας σε όλες μου τις ερωτήσεις ακόμη και σε άσχετες με το πρόβλημα μου. Έχω ταλέντο στο να κάνω πολλές ερωτήσεις στον κόσμο,-μέχρι τελικής πτώσεως- και ο χειροπράκτης μου, είχε την ευγένεια και τον επαγγελματισμό να με ενημερώσει πλήρως, να μου δώσει σημαντικές συμβουλές για το πως μικρά καθημερινά πράγματα μπορεί να είναι σημαντικά για την πλάτη μου και την ζωή μου. (Κάτι που δεν έκαναν οι ορθοπεδικοί μου)

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από αυτήν που πήρα όταν είδα τους γονείς μου ανακουφισμένους από την πορεία της υγείας μου και την νονά μου, να κλαίει από χαρά για την καλυτέρευσή μου. Αυτές οι εντυπώσεις δεν μπορούν να αποτυπωθούν με κανέναν τρόπο. Θέλησα να καταγράψω τις εμπειρίες μου γιατί κάποια πράγματα οφείλουμε να τα μοιραζόμαστε. Εύχομαι όσα έγραψα να φανούν χρήσιμα και σε άλλους ανθρώπους που δεν ξέρουν από πού να πιαστούν. Γιατί πάντα υπάρχει ελπίδα, όλα μπορούν να γίνουν.

Πραγματικά, Ευχαριστώ