Μία από τις πυθαγορικές αρχές είναι η αποχή από τα κουκιά. Γιατί όμως η αποχή από τα κουκιά είναι τόσο σημαντική;
Στις σημειώσεις του βιβλίου του Ιάμβλιχου "Πέρι Πυθαγορικού Βίου" υπάρχει η εξής αναφορά.
[...]Η πιο γνωστή πυθαγορική αρχή είναι η αποχή από τα κουκιά, ειδικά τα φρέσκα και κυρίως τα μελανόχρωμα, των οποίων η οργαβική σύσταση (τόσο του ίδιου του καρπού όσο και της γύρης που έχουν τα λουλούδια πριν γίνουν καρποί) περιέχει στοιχεία που ομοιάζουν με αυτά του ανθρωπίνου αίματος, με αποτέλεσμα κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες (κληρονομικά χαρακτηριστικά) να προκαλούν κυάμωση [αλλεργική αντίδραση, αιμολυτική αναιμία, "φουσκωμα και διαταραχή", που μπορεί μάλιστα να είναι θανατηφόρα.]
Για τον λόγο αυτό και η θεά Δήμητρα, θέλοντας να ανταμείψει τους Φενεάτες της Αρκαδίας για τη φιλοξενία που της προσέφεραν, τους έδωσε όλων των ειδών τα όσπρια, αλλά τους απαγόρευσε να σπέρνουν κουκιά. [Σύμφωνα με τον Παυσανία, ο πρώτος που τόλμησε να σπείρει "ακάθαρτα" κουκιά ήταν κάποιος Κυαμίτης, του οποίο το ιερό βρίσκεται κοντά στον Κηφισό ποτομά. Παρόμοια στάση, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, φαίνεται να τηρούσαν και οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι "δεν τα σπέρνουν στη χώρα τους, και όσα φυτρώνουν, ούτε ωμά τα τρώνε ούτε μαγειρεμένα και μάλιστα οι ιερείς δεν θέλουν καν να τα δουν γιατί λένε ότι δεν είναι καθαρά όσπρια" )Ηροδότου Ιστορίαι, Β 37, 5).
Σύμφωνα με τους αρχαίους, οι γερτοί μίσχοι των κουκιών υποδεικνύουν στις ανθρώπινες ψυχές το δρόμο από τον κάτω κόσμο στον αποπάνω και για τον λόγο αυτό σε πολλές περιοχές (Λακρίδα, Θράκη, Κρήτη, Αμοργός, Κύπρος) χρησιμοποιούσαν τα κουκιά για μαντικούς σκοπούς (κυαμομαντεία: ρίξιμο των κουκιών πάνω σε μία επιφάνεια και ερμηνεία των σχημάτων που σχηματίζει η διάταξή τους με το παίσιμο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου